W 2019 roku miałem przyjemność podróżować po Węgrzech. We miejscowości Szentendre, znajdującej się niedaleko Budapesztu, skosztowałem wspaniałego węgierskiego gulaszu w bardzo zagraconej knajpie. Oczywiście wszystko było klimatyczne, a kelner, z typowym węgierskim wąsikiem, przywitał nas po polsku. Gulasz był przepyszny i podany w odpowiedni sposób.

Kiedy wróciłem do domu, chciałem spróbować przyrządzić taki gulasz, ale nie miałem pomysłu, od czego zacząć i na czym go oprzeć. Postanowiłem sięgnąć po przepis Lucyny Ćwierczakiewiczowej i porównać go ze smakiem gulaszu z Szentendre.

Poniżej prezentuję przepis Lucyny Ćwierczakiewiczowej na prawdziwy gulasz.

Trzy funty różnego mięsa – wołowego, baraniego i wieprzowego, wybierając miękkie kawałki, pokrajać w kostkę wielkości orzecha laskowego. Pół funta słoniny pokrajać w kostkę, włożyć w rondel i pod pokrywą na małym ogniu zasmażyć na biało. Gdy widać, że się już smaży, włożyć 6 cebul, pokrajanych w cienkie plasterki, wymieszać ze słoniną, niech się pięć minut dusi, wtedy włożyć owe pokrajane mięsa, posolić, przesypując bardzo suto papryką, dusić jeszcze pod pokrywą całą godzinę na wolnym ogniu, nie mieszając wcale, ale dolewając ciągle po łyżce zimnego bulionu lub smaku z wygotowanych od mięsa kości i żył. Po godzinie obrać 6 kartofli, pokrajać je również w kostkę, wrzucić w mięso i wtedy dopiero wymieszać z kartoflami, z któremi tylko 10 do 15 minut jeszcze się muszą gotować, to jest póty, póki kartofle nie będą miękkie. Wyborny dla osób lubiących bardzo ostre potrawy.

Oczywiście gulasz wyszedł inny niż ten, który jadłem w Szentendre, ale postanowiłem go poprawić jednym składnikiem, który przywiozłem z Węgier, a mianowicie łagodną pastą Gúlyáskrém. No i po dodaniu odrobiny tego kremu był całkiem pyszny, choć nadal nie zbliżyłem się do ideału. Warto jednak spróbować poeksperymentować z przepisem Lucyny Ćwierczakiewiczowej i wydobyć smak, jak nam odpowiada.